Για να καταλάβουμε γιατί εξερράγησαν τα ξενοδοχεία με κάψουλες, ας κατανοήσουμε πρώτα μια κουλτούρα μοναδική στην Ιαπωνία: την κουλτούρα των υπερωριών. Όλοι πρέπει να έχουν μάθει λίγο πολύ για την κουλτούρα των υπερωριών της Ιαπωνίας από άλλα μέρη. Μια σειρά από άγραφους κανόνες, όπως η αποχώρηση από την εργασία αμέσως μετά τη δουλειά, θα φανεί ότι δεν έχετε φόρτο εργασίας, οι διευθυντές που εργάζονται υπερωρίες μέχρι τα μεσάνυχτα και το να φτάσετε στην εταιρεία νωρίτερα από τον αρχηγό και να επιστρέψετε σπίτι αργότερα, είναι βαθιά ριζωμένες στις καρδιές των Ιαπώνων μεταναστών εργαζομένων.
Αν και ορισμένες γραμμές του τραμ φτάνουν το αργότερο στη 1 π.μ., πολλοί υπάλληλοι που μένουν μακριά συχνά εργάζονται υπερωρίες και δεν μπορούν να φτάσουν το τραμ στο σπίτι. Οι τιμές των ταξί στην Ιαπωνία είναι εκπληκτικά ακριβές, επομένως η εμφάνιση των ξενοδοχείων με κάψουλες είναι απλώς ένα ευαγγέλιο για τους υπερωρίες.
Το "Capsule Hotel" ονομάζεται "カプセルホテル" στα ιαπωνικά, το οποίο είναι μεταγραφή του "Capsule Hotel". Σχεδιάστηκε από τον διάσημο αρχιτέκτονα Kisho Kurokawa το 1979 (συμπίπτει με τη μεταπολεμική οικονομία της Ιαπωνίας). Ενσωματώνει μια σειρά από εγκαταστάσεις όπως τηλεόραση, κλιματισμό, ντουλάπια, φωτιστικά κ.λπ., που βασικά μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες διαμονής ενός ατόμου και η τιμή θα είναι πολύ φθηνότερη από τα συνηθισμένα ξενοδοχεία.
Αλλά το αρχικό ξενοδοχείο με κάψουλες είχε ακόμα πολλά προβλήματα: καταστολή χώρου, κακή ιδιωτικότητα της κουρτίνας, ξεπερασμένος εξοπλισμός που δεν μπορούσε να συμβαδίσει με την ανάπτυξη κ.λπ. Αλλά μια σειρά βελτιώσεων τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει τα ξενοδοχεία με κάψουλες να ταιριάζουν περισσότερο με τις ανάγκες του κοινού και η δημοτικότητα είναι επίσης φυσικό. Τα τελευταία χρόνια, τα ξενοδοχεία με κάψουλες στην Ιαπωνία συνδυάζουν δουλειά αργά τη νύχτα, ξεκούραση, φαγητό και μπάνιο. Αυτό δίνει στους μετανάστες εργαζόμενους ένα μέρος για να χαλαρώσουν και να ξεκουραστούν εκτός από το σπίτι.